"Het heeft me zoveel vrijheid gegeven om mezelf te kunnen zijn, om niet meer constant in te vullen wat anderen zouden kunnen denken"
"Ik leerde mezelf te zien zonder oordeel"
Grietje (38) heeft een liefdevolle relatie, een fijne baan, een prachtige dochter en 3 bonuskinderen. Toch bleef er een stemmetje in mijn hoofd fluisteren: “Ben ik écht gelukkig, of doe ik maar alsof?”
Ik heb geleerd om sociale situaties het liefst te vermijden.
Deze vraag bracht me naar het Slow Living Weekend, al ging dat niet zonder aarzeling. Met mijn twee meter lengte heb ik altijd moeten dealen met starende blikken en pijnlijke jeugdherinneringen aan pesterijen. Ik heb geleerd om sociale situaties het liefst te vermijden.
De dag voor het weekend stond ik op het punt om af te bellen.
Mijn hart klopte in mijn keel bij de gedachte aan een weekend vol onbekende gezichten. Maar ergens diep vanbinnen wist ik: dit is wat ik nodig heb. Dit is mijn kans om tijd voor mezelf te nemen en eerlijk naar mezelf te zijn, maar ook om die spirituele kant van mezelf te onderzoeken die al zo lang op verkenning wacht.
Het voelde zo bevrijdend
Wat volgde was een weekend van ontdekking en zelfacceptatie. Tussen tien vrouwen die elkaar nog nooit hadden ontmoet, ontstond een bijzondere chemie. Er was geen oordeel, geen sociale verwachting. Iedereen was gewoon écht zichzelf, en dat voelde zo bevrijdend.
Het was tijdens een sessie bosbaden dat alles op zijn plek viel.
Zittend tegen een boom, met alleen mijn gedachten als gezelschap, vroeg ik mezelf af: “Waarom hecht ik zoveel waarde aan wat anderen van mij denken? En toen, viel het kwartje: “Ik besefte dat ik van binnen heel mooi ben. Mijn lengte bepaalt niet wie ik ben.” Tijdens het weekend heb ik ervaren dat anderen zonder oordeel naar mij kijken. Dus waarom zou ik nog zo hard oordelen over mezelf? Ik mag er zijn.
Het voelt alsof mijn hoofd, hart en spirit op één lijn zijn gekomen.
Met dit besef kwam ook het antwoord op mijn oorspronkelijke vraag. Ik bén gelukkig. En wat nog belangrijker is: ik mag gelukkig zijn. Ik hoef niet te wachten tot iedereen om me heen gelukkig is voordat ik mezelf toesta om geluk te voelen. In dat moment vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Het voelt alsof mijn hoofd, hart en spirit op één lijn zijn gekomen. Het zaadje van geluk was er altijd al. Tijdens het Slow Living Weekend heb ik dat zaadje water gegeven waardoor ik mezelf de bevestiging heb kunnen geven dat ik oké ben.
Het heeft me zoveel vrijheid gegeven om mezelf te kunnen zijn, om niet meer constant in te vullen wat anderen zouden kunnen denken
De persoonlijke groei die ik doormaakte tijdens het weekend ervaar ik nog steeds in mijn dagelijks leven. Ik ervaar meer rust en ik sta in contact met mijn behoeften waardoor ik vaker “nee” zeg tegen mijn partner of vrienden. Ik deel mijn gedachten en gevoelens zonder bang te zijn voor de reactie van anderen. Ook vul ik het niet meer in voor de ander. Het heeft me zoveel vrijheid gegeven om mezelf te kunnen zijn, om niet meer constant in te vullen wat anderen zouden kunnen denken. En in tegenstelling tot voor het weekend, geef ik mezelf de toestemming om te rusten zonder eerst krampachtig mijn to-do lijstje te moeten afwerken. Ik geniet nu van de dingen die ik nog mag doen.
In april ga ik nog een keer!
Met heel mijn hart zou ik anderen die nog twijfelen willen zeggen: “Gun het jezelf alsjeblieft. Het is echt een cadeau dat je jezelf geeft.”
Ik weet waarover ik praat, in april keer ik terug voor een nieuw weekend. Soms wens ik dat mensen kunnen zien hoeveel voorwaarden voor geluk ze al in zich dragen. Want dat geluk, dat zit al in jezelf, je moet het alleen durven zien.