Leegte willen we graag opvullen. Met andere mensen, social media, werken, afleiding. Want leegte voelt niet fijn, het voelt eenzaam en verdrietig. Nikserig. He gedver.
Opvullen met iets van buitenaf. Dat is toegankelijk en oneindig groot, er is zóveel.
Daar kunnen we onze uren, dagen, maanden, jaren, levens mee vullen. Super gemakkelijk.
Maar wat nu als we dat eens niet doen. Als we het eens niet opvullen. Maar even stil staan. Voelen wat je voelt, zonder dat het weg moet of dat het bedekt moet worden met afleiding.
Voel het ongemak, voel het verdriet. Voel dat je van de leegte baalt en dit niet wilt voelen. Voel het maar, het is oké. Geeft niks, mag best, laat maar even ❤️.
Ga de natuur in, kook een gezonde maaltijd of kruip terug in bed. Ervaar wat je op dit moment ervaart. Voelt, hoort, ziet, ruikt.
Terwijl je ook het ongemak voelt. Dit gevoel verandert vanzelf. Dat zul je merken.
In de stilte, met jezelf, kom je een stukje dieper in contact met jezelf. Via het voelen van de leegte. Niet door eromheen te lopen, nee, alleen via de leegte en het doorvoelen.
Wat zit er onder? Wat voel je allemaal? Wat is je verlangen? Hoe kun je super liefdevol voor jezelf zijn, jezelf geven wat je nodig hebt?
Via de leegte kom je in een grote ruimte. Van zachtheid, acceptatie, dankbaarheid. Ineens heb je het fijner met jezelf. Overzie je het beter. Voelt het rustig.
Even in stilte. Zonder alweer uren in instagram te zijn beland, YouTube, appen, werken, of allerlei andere afleidingsmanoeuvres.
Wat is het bij jou?